Jakość sprężonego powietrza to coś o czym amatorzy myślą, a profesjonaliści z tym walczą. Co to nam w ogóle mówi? Otóż do różnych zastosowań potrzebne jest „inne” sprężone powietrze. Sprężone powietrze dzielimy na klasy jakości wg międzynarodowej normy ISO 8573.1, która to definiuje górne granice zawartości cząstek stałych, wody i oleju w sprężonym powietrzu.

Dane zostały odniesione do 1bara ciśnienia absolutnego i temperatury +20⁰C.

Często producenci maszyn, które potrzebują sprężonego powietrza do działania określają nam klasę jakości jaka powinna być spełniona. Np. ISO 3.4.2. Informuje nas to o tym, że zawartość oleju nie może przekroczyć 1 mg/m3, cząstek stałych 8 mg/m3 oraz wilgoci 0,12 g/m3. Dla osiągnięcia takiej klasy będzie potrzebny nam z pewnością osuszacz adsorpcyjny z ciśnieniowym punktem rosy -40°C i filtry sprężonego powietrza.

Stąd się bierze ta różnica w sprężonym powietrzu. Dla każdego zastosowania klasa jest inna. Lakiernik dla przykładu nie będzie potrzebował osuszacza adsorpcyjnego, gdyż byłby to przerost formy nad treścią, a zresztą koszt kompletnej instalacji byłby zbyt wysoki dla nawet dużego zakładu produkcyjnego zajmującego się lakierowaniem różnych elementów. Tak, nawet duże zakłady korzystają z osuszaczy chłodniczych (zwanych również ziębniczymi).

W sprężonym powietrzu mamy całą masę zanieczyszczeń: wodę, olej, kurz itp. Ktoś może powiedzieć, że o olej się nie martwi, bo stosuje sprężarki bezolejowe. Nic jednak bardziej mylnego. W powietrzu atmosferycznym znajdują się cząstki stałe, olej, wilgoć, kurz itp.

Kompresja powietrza do ciśnienia 7 bar powoduje koncentrację zanieczyszczeń o 800%.

Jak widać to nie do końca jest tak, że sprężarki powodują zanieczyszczenia sprężonego powietrza. Powietrze częściowo zanieczyszczone jest do nich dostarczane. Starajmy się dobierać klasę jakości zgodnie z przeznaczeniem dla uniknięcia problemów w produkcji czy usługach. Jeśli nie wiemy jaka powinna być spełniona to zapytajmy o to firmy specjalizujące się w tematyce sprężonego powietrza.